Τι είναι η Σπειραματονεφρίτιδα;
Ο Lindemann ήταν ο πρώτος που επιβεβαίωσε πειραματικά την αιτιοπαθολογική συσχέτιση της ανοσίας με την πρόκληση σπειραματονεφρίτιδας, δηλαδή μιας φλεγμονής των σπειραμάτων ή των μικρών αγγείων των νεφρών. Τα πειραματικά μοντέλα πρόκλησης σπειραματονεφρίτιδας βοήθησαν σημαντικά στην διερεύνηση της παθογένειας των νεφρικών νοσημάτων. Οι κύριοι μηχανισμοί πρόκλησης της ανοσολογικής βλάβης που έχει σχέση με τη χυμική ανοσία είναι: α) η δημιουργία αντισωμάτων που στρέφονται εναντίον αντιγόνων του σπειράματος και β) ο σχηματισμός κυκλοφορούντων ανοσοσυμπλεγμάτων, από τη σύνδεση αντισωμάτων με διαλυτά αντιγόνα, που εναποτίθενται στο σπείραμα και στα αγγεία του. Βέβαια εκτός από τη συμμετοχή της χυμικής ανοσίας, έχει υποστηριχθεί και η συμμετοχή της κυτταρικής ανοσίας στην παθογένεια της εκδήλωσης μιας σπειραματονεφρίτιδας.
Πώς εκδηλώνεται μία σπειραματονεφρίτιδα;
Τα κλινικά σύνδρομα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί μία ΣΝ είναι:
- Οξύ νεφριτιδικό σύνδρομο. Χαρακτηρίζεται από αιφνίδια εγκατάσταση αιματουρίας, λευκωματουρίας, ελάττωση του ρυθμού της σπειραματικής διήθησης, οίδημα και ολιγουρία.
- Ταχέως εξελισσόμενη ΣΝ. Πρόκειται για νεφριτιδικό σύνδρομο με προοδευτική εγκατάσταση και πλήρη απώλεια της νεφρικής λειτουργίας σε διάστημα από λίγες ημέρες έως μήνες.
- Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα. Πρόκειται για βραδεία και προοδευτική επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας με συνοδό αιματουρία και λευκωματουρία. Η εξέλιξη είναι προϊούσα με κατάληξη τη νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου μέσα σε διάστημα λίγων ετών.
- Ασυμπτωματική λευκωματουρία και/ή μεμονωμένη αιματουρία. Η λευκωματουρία είναι συνήθως μη νεφρωσικού επιπέδου (<3,5 gr), χωρίς υπέρταση ή εκδήλωση νεφρικής ανεπάρκειας. Η υποτροπιάζουσα αιματουρία εμφανίζεται μετά από λοιμώξεις, χωρίς συνοδό υπέρταση ή οίδημα.
- Νεφρωσικό σύνδρομο. Χαρακτηρίζεται από λεύκωμα ούρων μεγαλύτερο από 3,5 gr/24 ώρο, υπολευκωματιναιμία, υπερλιπιδαιμία και οίδημα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι ασθενείς έχουν σημεία και συμπτώματα υποογκαιμίας.
Ποιες σπειραματονεφρίτιδες υπάρχουν;
Οι πρωτοπαθείς σπειραματονεφρίτιδες διακρίνονται ιστολογικά στις εξής κατηγορίες:
- Mετ΄ ελαχίστων αλλοιώσεων.
- Με εστιακές ή/και τμηματικές αλλοιώσεις (εστιακή σπειραματοσκλήρυνση, μεσαγγειακή).
- Διάχυτη (μεμβρανώδης, υπερπλαστική).
Πώς θεραπεύεται μία σπειραματονεφρίτιδα;
Μία σπειραματονεφρίτιδα μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, συμπεριλαμβανομένων αυτοάνοσων νοσημάτων, λοιμώξεων ή άλλων παραγόντων. Μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και ολοκληρωτική καταστροφή των σπειραμάτων, με αποτέλεσμα διαταραχή στην κανονική λειτουργία των νεφρών.
Η ακριβής αιτία και η διαχείριση της κάθε σπειραματονεφρίτιδας εξαρτώνται από τον τύπο της νόσου. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο της φλεγμονής, του πόνου και της υπέρτασης, καθώς και διαιτητικές παρεμβάσεις. Σε ορισμένους ασθενείς, μπορεί να απαιτείται ανοσοκατασταλτική αγωγή, ώστε να μειωθεί η ανοσολογική αντίδραση και να υφεθεί η νόσος. Σε κάθε περίπτωση, οι θεράποντες ιατροί εξατομικεύουν την παρέμβαση και αποφασίζουν για την έγκαιρη θεραπεία αναλόγως του τύπου της σπειραματονεφρίτιδας και των αναγκών του κάθε ασθενή.